Jak zaginać na rąbek stojący? Łączenia na rąbek stojący

Łączenia na rąbek stojący

Połączenia blach pokryciowych na rąbek stojący jest pokazane na rys. 3.22. Arkusze lub taśmy są łączone z podkładem za pomocą łapek mocujących. Pokrycia o znacznych spadkach (powyżej 25º) i okładziny zewnętrzne można łączyć na rąbek pojedynczy. Rąbek stojący podwójny wykonuje się wtedy, gdy spadek jest większy od 3º, lecz mniejszy od 25º.

Wykonanie. Taśmy lub blachy zagina się i łączy ze sobą na ogół za pomocą maszyn, specjalnie w tym celu zapro­jektowanych.
W przypadku pokryć powierzchni niepłaskich należy stosować maszyny specjalne do profilowania oraz łączenia. Maszyny te służą do wykonywania krzywizny o promieniu min. 0,80 m. Ocenia się, że począwszy od promienia krzywizny ± 10 m wykonanie możne być klasyczne. Na rysunku 3.23 pokazano fazy wykonania rąbka stojącego podwójnego. Elementami łączącymi brzegi arkuszy z podkładem są łapki mocujące stałe lub przesuwne. (patrz rys. 1.1d,e).

Jak zaginać na rąbek stojący?

 

Rysunek 3.24 przedstawia wykonanie rąbka stojącego podwójnego z użyciem łapki mocującej przesuwnej, a rys, 3.25 — wymiary rąbka

Na uskoku stasuje się łączniki typu, jak pokazany na rys. 2.26. Ich kształty mogą być różne, zależnie od tego, czy przykrywają listwę czy rąbek stojący.

Łapki (haftka) mocujące są przybijanie do podkładu i łączą arkusze blach bez lutowania. Są zaginane jednocześnie z rąbkiem stojącym. Stasuje się zarówno łapki stałe w celu nieprzesuwnego zamocowania blach względem podkła­du, jak i łapki przesuwne w celu zapewnienia swobodnej dylatacji blach pokrycia.

Liczba łapek mocujących wynosi 3 do 4 na metr szwu, a ich rozmieszczenie zależne jest od spadku dachu (rys. 3.27). W pobliżu dolnej krawędzi dachu rozstaw łapek jest mniejszy.

Zakresy stosowania poszczególnych typów połączeń

Wybór zastosowanego typu połączenia blach lub taśm miedzianych zależy od spadku połaci dachowej i od tego, czy jest to połączenie poziome, czy pionowe (ściślej: zgod­ne z linią spływu wody). Na rysunku 3.28 przedstawio­no graficznie zakresy stosowania różnych typów połą­czeń. Tam, gdzie ze względów technologicznych można zastosować kilka różnych rozwiązań, powinny decydo­wać względy estetyczne.

Okładziny zewnętrzne

 

Ściany osłonowe z zastosowaniem blach wykonuje się z arkuszy lub taśm ułożonych pionowo lub skośnie. Wykonanie okładzin zewnętrznych musi być szczególnie staranne, ponieważ są one całkowicie widoczne i często układane na dużych powierzchniach, najdrobniejsza wada odznacza się zatem bardzo mocno. Należy więc dbać o staranne przygotowanie taśm w warsztacie oraz używać do wykonania robót stosownych narzędzi i maszyn. Taśmy okładzinowe można łączyć bądź przez wykonanie nakładki (5 do 10 cm), bądź na rąbki pojedyncze. Jeżeli stosuje się łączenie na rąbki stojące, to przerywa się relief w linii połączenia.

Szczegóły połączeń okładzin zewnętrznych na krawę­dziach poziomych pokazano na rys. 4.1, a z rynnami – na rysunkach 4.2 i 4.3.

 

Polecane dla Ciebie

Pokrycia dachowe wykonane z arkuszy i taśm na podkładzie ciągłym

 

Rynny wiszące, rynny dachowe, rynny stojące – rodzaje rynny [terminologia]

Dachy akcesoria i pokrycia z miedzi