Techniki lutowania miedzi. Lutowanie miękkie albo lutowanie twarde
Łączenie elementów miedzianych takich jak; rynny dachowe, rury spustowe, obróbki blacharskie, oprócz połączeń na rąbek lub zakład możliwe jest poprzez tzw. lutowanie miękkie albo lutowanie twarde lutem miedziano srebrnym, miedziano fosforowym i podobnymi lutowiami produkowanymi specjalnie dla miedzi.
Lutowanie miedzi tzw. lutowanie miękkie wykonujemy z zastosowaniem spoiwa cynowo-ołowiowego LC 50 lub LC 60. Są to spoiwa z zawartością odpowiednio 50 lub 60% cyny. Aby połączenie lutowane można było wykonać należy w pierwszym rzędzie oczyścić mechanicznie lutowane powierzchnie z tlenków i innych zanieczyszczeń trwałych do czystej powierzchni metalicznej oraz ze wszelkich zatłuszczeń. Następnie na powierzchnię lutowaną nanosimy małym pędzelkiem tzw. wodę lutowniczą.
Lutowanie miedzi – wykonanie lutowania miękkiego – kolba lutownicza z grotem
Niezbędne do lutowania: woda lutownicza, pasta lutownicza
Woda lutownicza jest zazwyczaj niskoprocentowym roztworem kwasów z chlorkiem cynku lub też samym roztworem chlorku cynku i po pierwsze spełnia rolę środka oczyszczającego lutowane powierzchnie a po drugie spełnia rolę topnika ułatwiającego rozpływanie się lutowia.
Płyn do lutowania miedzi CWK
Podobną rolę spełniają różnego rodzaju pasty lutownicze najczęściej na bazie salmiaku (chlorku amonu NH4Cl), boraks czy kalafonia. Do lutowania używamy najczęściej lutownicy gazowej na gaz propan-butan lub lutownicy elektrycznej o mocy co najmniej 400 W . Nie bez znaczenia przy lutowaniu miedzi pozostaje wielkość (masa) grota lutownicy.
Lut twardy wykonujemy specjalnym palnikiem
Miedź jako bardzo dobry przewodnik ciepła, bardzo szybko odbiera ciepło grota aby więc lut miał odpowiedni przetop a co za tym idzie odpowiednio związał się z podłożem i odpowiednio wypełnił lutowane miejsce, grot musi być na tyle duży a lutownica na tyle wydajna energetycznie żeby zapewnić właściwą temperaturę.
Lut twardy wykonujemy specjalnym palnikiem na gaz propan – butan oraz tlen, rzadziej palnikiem acetylenowo – tlenowym. Lut miedziano srebrny występuje najczęściej w postaci drutów i pałek i posiada w swoim składzie odpowiedni topnik ułatwiający rozpływanie się lutowia.
Techniki lutowania miedzi – lut twardy, palnik na gaz propan
Temperatura topnienia miedzi
Do wykonania prawidłowego lutu twardego lutowiem miedziano srebrnym potrzebujemy skupionego płomienia palnika, który umożliwi nagrzanie zarówno lutowia jak i lutowanych części do temperatury około 700˚C .
Miedziano-fosforowy lut twardy z dodatkiem 2% srebra wg DIN EN 1044-CP105 (LAg2P), zakres temperatur topnienia 650 – 810°C, temperatura robocza 740°C.
Lutowanie rynien miedzianych
Lutowanie (połączenie) rynien wykonane lutem twardym są trwałe i mocne jednak należy pamiętać o tym iż wskutek nagrzania materiału, materiał lutowany w okolicy lutu staje się miękki i wrażliwy na odkształcenia mechaniczne. Nagrzewane elementy łączenia odbarwiają się pod wpływem wysokiej temperatury.
